37/SÂFFÂT-77: Ve O’nun (Nuh A.S’ın) zürriyetini (kıyâmete kadar) bâki kalanlardan kıldık.
37/SÂFFÂT-78: Ve sonrakiler arasında ona (şerefli bir anı) bıraktık.
37/SÂFFÂT-80: Muhakkak ki Biz, muhsinleri işte böyle mükâfatlandırırız.
37/SÂFFÂT-81: Muhakkak ki o, Bizim mü’min (Allah’a ulaşmayı dileyip bütün makamları kazanan) kullarımızdandır.
37/SÂFFÂT-83: Ve muhakkak ki, onun dîninden olanlardan (önemli biri de) İbrâhîm (A.S)’dır.
37/SÂFFÂT-85: Babasına ve kavmine: "Nedir bu sizin taptıklarınız?" demişti.
37/SÂFFÂT-86: İftira ederek mi (Allah’a karşı yalan söyleyerek mi) Allah’tan başka ilâhlar istiyorsunuz?
37/SÂFFÂT-91: Onların ilâhları ile ilgilendi ve: "Yani (siz yemek) yemiyor musunuz?" dedi.
37/SÂFFÂT-94: Bunun üzerine hızlı hızlı koşarak karşısına dikildiler.
37/SÂFFÂT-95: (İbrâhîm A.S): "Siz yonttuğunuz şeylere mi tapıyorsunuz?" dedi.
37/SÂFFÂT-96: Ve (oysaki) sizi de, yaptığınız şeyleri de Allah yarattı.
37/SÂFFÂT-97: "Onun için yüksek binalar (mancınık) inşa edin. Sonra da onu alevlerle yanan ateşin içine atın!" dediler.
37/SÂFFÂT-98: Sonra ona tuzak hazırlamak istediler. Bunun üzerine onları esfelîn (en çok sefil olanlar) kıldık.
37/SÂFFÂT-99: "Ve muhakkak ki ben, Rabbime ulaşan olacağım. O, beni hidayete erdirecek." dedi.
37/SÂFFÂT-102: Böylece onunla beraber çalışma çağına eriştiği zaman dedi ki: "Ey oğulcuğum! Gerçekten ben, uykuda seni boğazladığımı gördüm. Haydi bak (bir düşün). Bu konudaki görüşün nedir?" (İsmail A.S): "Ey babacığım! Emrolunduğun şeyi yap. İnşaallah beni sabredenlerden bulacaksın" dedi.
